🎄 Αλεξανδρινό: Το Λαμπερό Χριστουγεννιάτικο Φυτό – Ιστορία και Οδηγός Φροντίδας

0


Το Αλεξανδρινό, γνωστό και ως Ποϊνσέτια ή Αστέρι της Βηθλεέμ (επιστημονική ονομασία: Euphorbia pulcherrima), είναι αναμφίβολα το πιο δημοφιλές και εμβληματικό φυτό των Χριστουγέννων. Η έντονη παρουσία του με τα κατακόκκινα «φύλλα» του έχει συνδεθεί άρρηκτα με τον εορταστικό στολισμό των σπιτιών και αποτελεί ένα από τα πιο συνηθισμένα δώρα της περιόδου. Ωστόσο, η ομορφιά του δεν οφείλεται στα άνθη, αλλά στα ειδικά διαμορφωμένα βράκτεια φύλλα που περιβάλλουν τα μικρά, κίτρινα, πραγματικά άνθη στο κέντρο. Παρόλο που το κλασικό χρώμα είναι το κόκκινο, υπάρχουν ποικιλίες σε λευκό, κρεμ, ροζ, ακόμα και δίχρωμα.

Η Ιστορία του Χριστουγεννιάτικου Φυτού

Η καταγωγή του Αλεξανδρινού βρίσκεται στο Μεξικό και την Κεντρική Αμερική. Οι Αζτέκοι το καλλιεργούσαν για αιώνες και το ονόμαζαν "cuetlaxochitl", χρησιμοποιώντας το για διακόσμηση ναών, ως πηγή κόκκινης βαφής, αλλά και το γαλακτώδες υγρό του (latex) για την παρασκευή φαρμάκου κατά του πυρετού. 

Η σύνδεσή του με τα Χριστούγεννα ξεκίνησε τον 17ο αιώνα στο Μεξικό, όπου χρησιμοποιήθηκε σε χριστιανικές θρησκευτικές τελετές. Υπάρχει μάλιστα ένας μεξικάνικος θρύλος για ένα φτωχό κορίτσι, την Πεπίτα, η οποία, μην έχοντας να προσφέρει άλλο δώρο στη φάτνη, μάζεψε απλά αγριόχορτα από τον δρόμο, τα οποία, όταν τα άφησε, μεταμορφώθηκαν θαυματουργικά σε λαμπερά κόκκινα Αλεξανδρινά.

Το φυτό έφτασε στις Ηνωμένες Πολιτείες στις δεκαετίες του 1820-1830 χάρη στον Joel Roberts Poinsett, τον πρώτο πρεσβευτή των ΗΠΑ στο Μεξικό, ο οποίος ήταν επιστήμονας και βοτανολόγος. Ο Poinsett εντόπισε το φυτό να αναπτύσσεται στην ύπαιθρο γύρω από το Taxco, έστειλε δείγματα στην Νότια Καρολίνα και άρχισε να το πολλαπλασιάζει. Το 1836, το φυτό ονομάστηκε επίσημα Poinsettia προς τιμήν του. Η εμπορική του διάδοση για τις γιορτές ξεκίνησε τον 20ο αιώνα, με την οικογένεια Ecke να διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη ποικιλιών κατάλληλων για εσωτερικούς χώρους.

Απαραίτητη Φροντίδα για την Διατήρηση

Το Αλεξανδρινό είναι ένας πολυετής θάμνος που, στο φυσικό του περιβάλλον, μπορεί να φτάσει σε ύψος τα 3 μέτρα. Ως φυτό εσωτερικού χώρου κατά τη διάρκεια των γιορτών, απαιτεί συγκεκριμένες συνθήκες για να διατηρηθεί η λαμπρότητα των βράκτειων φύλλων του.

Το φυτό πρέπει να τοποθετείται σε φωτεινό σημείο, όπου θα δέχεται έμμεσο φως για τουλάχιστον έξι ώρες την ημέρα. Η ιδανική θερμοκρασία περιβάλλοντος κυμαίνεται μεταξύ $16^\circ\text{C}$ και $21^\circ\text{C}$. Είναι ζωτικής σημασίας να αποφεύγονται τα κρύα ρεύματα, οι πηγές έντονης θερμότητας (όπως καλοριφέρ ή τζάκι) και οι απότομες διακυμάνσεις της θερμοκρασίας, καθώς αυτές οι συνθήκες προκαλούν πτώση των φύλλων. Κατά τη μεταφορά του από το φυτώριο στο σπίτι, είναι σημαντικό να προστατεύεται από το κρύο.

Το πότισμα πρέπει να γίνεται με προσοχή: ποτίζουμε μόνο όταν η επιφάνεια του χώματος αρχίζει να στεγνώνει στην αφή. Πρέπει να εξασφαλίζεται καλή αποστράγγιση και να μην μένει ποτέ νερό στο πιατάκι, καθώς η υπερβολική υγρασία οδηγεί σε σήψη των ριζών. Αν το φυτό βρίσκεται σε διακοσμητική συσκευασία (π.χ. αλουμινόχαρτο), αυτό πρέπει να αφαιρείται πριν το πότισμα και να αφήνεται να στραγγίσει καλά.

Γιατί Πέφτουν τα Φύλλα του Αλεξανδρινού

Η πτώση των φύλλων, τόσο των πράσινων όσο και των κόκκινων βράκτειων, είναι συχνό πρόβλημα και υποδηλώνει ότι το φυτό έχει στρεσαριστεί από ακατάλληλες συνθήκες. Το Αλεξανδρινό είναι ιδιαίτερα ευαίσθητο στις αλλαγές περιβάλλοντος.

  • Θερμικό Σοκ και Ρεύματα Αέρα: Η πιο συχνή αιτία είναι η απότομη αλλαγή θερμοκρασίας ή η έκθεση σε κρύα ρεύματα αέρα. Το φυτό αντιδρά άμεσα στην πτώση της θερμοκρασίας ή στην τοποθέτηση κοντά σε πόρτες και παράθυρα, ρίχνοντας τα φύλλα του.
  • Προβλήματα Θέρμανσης και Υγρασίας: Η τοποθέτηση κοντά σε πηγές έντονης θέρμανσης (καλοριφέρ, τζάκι) προκαλεί αφυδάτωση και υπερβολική ξηρότητα της ατμόσφαιρας. Αυτή η χαμηλή υγρασία είναι εξίσου επιβλαβής με το κρύο ρεύμα και οδηγεί σε ξήρανση και πτώση των φύλλων.
  • Λάθος Πότισμα: Το υπερβολικό πότισμα οδηγεί σε σήψη των ριζών (ασφυξία), με αποτέλεσμα τα φύλλα να κιτρινίζουν, να μαραίνονται και τελικά να πέφτουν. Επίσης, η πλήρης ξήρανση του χώματος (υποβολή ποτίσματος) προκαλεί αφυδάτωση, κάνοντας τα φύλλα τραγανά και ρίχνοντάς τα.
  • Ανεπαρκής Φωτισμός: Η τοποθέτηση του φυτού σε ένα πολύ σκοτεινό μέρος οδηγεί στην εξασθένισή του και στην απώλεια των κατώτερων φύλλων.

Για να προλάβετε την πτώση των φύλλων, εξασφαλίστε σταθερή θερμοκρασία ($16^\circ\text{C}-21^\circ\text{C}$), έμμεσο φως, αποφυγή ρευμάτων και ισορροπημένο πότισμα (ποτίζουμε μόνο όταν το χώμα είναι ελαφρώς στεγνό).

Επανάνθιση και Κλάδεμα

Για να ενθαρρυνθεί η επανάνθιση και η επανακοκκίνιση των βράκτειων φύλλων την επόμενη χρονιά, απαιτείται ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα. Την άνοιξη, συνήθως τον Απρίλιο, το φυτό πρέπει να κλαδευτεί αυστηρά, αφήνοντας 2-3 μάτια σε κάθε κλαδί. Μετά το κλάδεμα, μπορεί να μεταφυτευτεί σε μεγαλύτερη γλάστρα με καλά αποστραγγιζόμενο χώμα.

Από τον Μάιο έως τον Σεπτέμβριο, το φυτό μπορεί να παραμείνει σε εξωτερικό χώρο, σε ημισκιερό σημείο, προστατευμένο από τον δυνατό αέρα, με τακτικό πότισμα και λίπανση. Το κλειδί για την επανακοκκίνιση είναι η διαχείριση του φωτός το φθινόπωρο. 

Από τα τέλη Σεπτεμβρίου, το Αλεξανδρινό χρειάζεται περίπου οκτώ με δέκα εβδομάδες «σύντομων ημερών», δηλαδή 14-16 ώρες αδιάκοπης απόλυτης συσκότισης κάθε βράδυ (π.χ. σε ντουλάπι ή κάτω από ένα κουτί) και 8 ώρες έντονου φωτός την ημέρα. Ακόμη και η παραμικρή έκθεση σε τεχνητό φως τη νύχτα μπορεί να διακόψει τη διαδικασία. Μόλις τα βράκτεια αρχίσουν να αποκτούν χρώμα, η θεραπεία συσκότισης διακόπτεται.

Πηγές:

Για περισσότερα άρθρα και πληροφορίες σχετικά με την κηπουρική, τη φροντίδα φυτών και άλλα ενδιαφέροντα θέματα, μπορείτε να επισκεφθείτε την ιστοσελίδα https://anazitimata.blogspot.com/ και να εγγραφείτε στη σελίδα μας στο Facebook https://www.facebook.com/anazitimata για να ενημερώνεστε άμεσα για κάθε νέο περιεχόμενο.

Tags:

Δημοσίευση σχολίου

Νεότερη Παλαιότερη